XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

(...) eusten zion eskuez; burua makurturik, bera zen, itxuraz, ahotsen marmar beti-berdinari arreta jartzen zion bakarra.

Agurea, berriz, zurrun eserita zegoen, besaulkian geldirik, haizorratza haizerik gabeko egun batean bezala.

Luzaz iraun zuen horrek, eta gogaitasun nekagarriak berriro sorgortu zuen jendea.

- Jakinarazten dut... esan zuen agureak eta, ezpain meheez zapaldurik ondorengo hitzak, zutik jarri zen.

Zarata, hasperen, xuxurla, eztul eta oin hotsez bete zen aretoa.

Eraman zituzten auzipetuak eta, aldegitean, irribarrezka, buruaz agurtzen zituzten senide eta lagunak.

Ivan Gusevek ahopetik oihukatu zion norbaiti:

- Eutsi, Egor!

Ama eta Sizov korridorera irten ziren.

- Bagoaz tabernara tea edatera? ardurati eta pentsakor galdetu zion zaharrak.

- Ordubete eta erdi zeukanagu!

- Ez diat gogorik.

- Tira, ni ere ez naun joango.

- Ez.

- Nolako mutilak, e?

- Hor zeuden eserita benetako gizakume bakarrak beraiek balira bezala, eta gainerako guztiak hor konpon!

- Eta Fedka, e?

Samoiloven aita inguratu zitzaien, txanoa eskuan.

Gogoilun irribarre egin, eta esan zien:

- Eta nire Grigori?

- Uko egin dio abokatuari eta ez du hitz egin nahi.

- Entzun, aurrenik berari bururatu zaio hori.

- Hirea, Pelageia, abokatuen alde egon dun; nireak, ordea, zera esan din: ez dut nahi!

- Eta orduan beste lauk uko egin zioten...

Haren aldamenean emaztea zegoen.

Begiak etengabe kliskatuz, sudurra garbitzen zuen musuzapiaren muturraz.

Samoilovek bizarra eskuan bildu eta hizketan jarraitu zuen, zorura begira:

- Hau bai nahaste ederra!

- Deabru horiei begiratu eta zera pentsatzen duzu: aferrik jardun dute horretan, hutsaren truke galdu dira.

- Baina bat-batean, pentsatzen hasten zara: baliteke arrazoi izatea?

- Gogora etortzen zaizu fabrikan geroago eta gehiago direla; txitean-pitean harrapatzen dituzte, baina haiek, errekako zarboen antzera, ez dira agortzen, ez!

- Eta atzera pentsatzen duzu: agian, indarra haiekin dago?